Η επιστροφή (για τεχνικούς λόγους)

 Ακούει κανείς από το ότι να ναι crew?

 Test, test

Έγινε παρεξήγηση....

Να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη από όλους τους φίλους και θαυμαστές καθότι πήρα ένα σουρεαλιστικό ποιηματάκι (όπως θα δείτε στο video) και το μετέτρεψα σε ρεαλιστικό...

Ζητάω συγνώμη και για να επαναφέρω την τάξη στο σύμπαν, παραθέτω το παρακάτω χριστουγεννιάτικο ποιηματάκι

Ροδόλφος το μιξεράκι...

Ροδόλφος το κεσεδάκι...
τρώει πιτζάμες βλο-σειρές
νανουρίζει τις παλέτες
γαυγίζει από τις στοές

Ροδόλφος το κορκο-δειλάκι...
πετάει ασπαρτάμη (και κάνει ταμείο) από μακρυά
νευριάζει την μουστάρδα
που ζώνεται με εκρηκτικά.

Ροδόλφος το κονδοράκι
γυαλίζει σούβλες στην αυλή,
και οι νεράιδες του γκρινιάζουν
γιατί τους παίρνει το ψωμί....

Ροδόλφος το κομπιουτεράκι
πετάει τζιτζιφιές από κοινού
βγάζει τυφλές τουλίπες
γεμίζει τζίφος η Αλεπού....

Ροδόλφος το τρανζιστοράκι
βράζει σκοπιές γραμματικές
ενεργειακά πεδία
ξερνάνε μιρμιγκοφολιες

Ροδόλφος ο πυροσβεστήρας
αβγοκόβει τις βραδιές
της πέστροφας ο συνδετήρας
μεταμελημένες τσικουδιές

Ροδόλφος ο αγροφύλακας
λεμονοξύσματα κάθονται ξακουστά
καργάρουνε να περιπλέξουν
τις Φαρίνας τα πανιά

Ρουντολφ το ελαφάκι !!

Χριστουγεννιάτικο ποιηματάκι...

Ρούντολφ το ελαφάκι,
θα 'ναι φέτος τυχερό...
Θα το σφάξουν με τι μία,
ή θα το γδάρουν ζωντανό!

Ρούντολφ το ελαφάκι,
παίζει στου χασάπη την αυλή...
που να 'ξερε το καημένο,
πως δε θα 'ναι για πολύ!!

Ρούντολφ το ελαφάκι,
έχει κόκκινη μυτούλα...
όμως το βράδυ θα γίνει,
στο φούρνο με μια πατατούλα...

Ρούντολφ το ελαφάκι,
έχει κρέας τρομερό...
δεν συγκρίνεται με κανένα,
ούτε με αρνάκι κοκκινιστό...

Ρούντολφ το ελαφάκι,
είναι το πιο ζωηρό...
γιαυτό και ο χασάπης,
του βάζει χάπια στο πρωινό!

Ρούντολφ το ελαφάκι,
πάει βόλτα με τον άγιο Βασίλη,
μέχρι τον κολλητό του..
τον χασάπη στην Μαβίλη...

Ρούντολφ το ελαφάκι,
δώσ' του χορταράκι πολύ...
γιατί πρέπει να παχύνει,
σύντομα έχουμε γιορτή..

Ρούντολφ το ελαφάκι,
έχει φάει πρωινό...
είναι γιατί ο χασάπης,
θέλει κοκορέτσι νοστιμό...

Ρούντολφ το ελαφάκι,
έχει ένα μυστικό...
ακτινοβολεί την νύχτα
μάλλον γιατί είναι ουκρανικό!!!

Ανακαλύπτοντας ξανά την πόλη μου

Λένε πως μόνο όταν στερηθείς κάτι το εκτιμάς, στην περίπτωση μου όμως, την Αθήνα την αγάπησα πριν την αποχωριστώ. Το ξέρω πως κατά βάση είναι μια άσχημη πόλη. Όποτε όμως έχω την ευκαιρία να την περπάτησω, ανακαλύπτω συνέχεια μικρές λεπτομέριες που της δίνουν άλλο χρώμα. Ειδικά από τότε που άρχισα να την βλέπω λίγο πιο "φωτογραφικά", άρχισα να ανακαλύπτω τον χαρακτήρα της. Παλαιότερα έλεγα πως η Αθήνα είναι μια κακάσχημη πόλη με κάποιες υπέροχες νησίδες (Αρδητός, Πανεπιστημίου, γύρω από την Ακρόπολη, κτλ). Συνειδητοποιώ όμως, ότι παρότι η πόλη παρακμάζει και οι κάτοικοι της φτωχαίνουν, είναι γεμάτη από όμορφες λεπτομέριες. Και στο κάτω - κάτω είναι από τις πιο ζωντανές πόλεις που έχω επισκεφθεί. Μόνο αμα την στερηθούνε, θα καταλάβουνε οι Αθηναίοι τι έχουν στα χέρια τους... και ίσως τότε την εκτιμήσουν και της συμπεριφερθούν όπως της αξίζει.

Καρμπομάρα

Τελειώνοντας ένα πιάτο μακαρόνια, πολύ σύντομα μετά την τέρψη του ουρανίσκου, έρχεται αυτό το γνώριμο συναίσθημα κορεσμού -ναι σωστά μιλάω για το συναίσθημα, όχι την αίσθηση- που πολύ σοφά είχαμε ορίσει ως 'καρμπομάρα' με το φίλο μπλόγκερ Αφάνα στο παρελθόν. Το σώμα ακινητοποιείται, τα βλέφαρα γλαρώνουν και το μυαλό μεταβαίνει σε μια φάση κενού, αλλά αρκετά γρήγορα επέρχεται ένα σημείο πνευματικής διαύγειας, λόγω της επίδρασης των υδατανθράκων. Είναι η στιγμή που με το τελευταίο μακαρόνι κάνουμε την κίνηση σκούπα, μαζεύουμε ότι σαλτσα κ τυρί έχει απομείνει για την τελευταία μπουκιά...και οι σκέψεις τρέχουν.

Είναι τέλος εποχής.  Κάποια πράγματα έχουν κάνει τον κύκλο τους. Το νιώθεις. Μια γλυκόπικρη νοσταλγία για το εγγύς παρελθόν, μια αδημονία για το άμεσο μέλλον. Στη φάση των αλλαγών, μπορείς να ξεχωρίσεις τα σταθερά σου. Τα αξιολογείς. Εκτιμάς πράγματα ίσως πρώτη φορά. Εκπλήσσεσαι. Αντλείς δύναμη για να ολοκληρώσεις τον κύκλο.-και να ξεκινήσεις άλλον.

Λάικ - Κόμμεντ - Σέαρ

Ήταν μαγικό στα μέσα των 00s να μπορείς με το πάτημα ενός κουμπιού να αφήσεις το ίχνος σου

για πάντα στο διαδίκτυο. Το ίντερνετ έπαψε να είναι ένα μόνο ένα μεγάλο εμπορικό που μπορούσες να χαζέψεις πράγματα και να σουλατσάρεις αθόρυβα με το νεανικό σου σκέητμπορντ. Ένα κομμάτι του ίντερνετ ξαφνικά ήσουν και εσύ. Για να φτάσουμε σήμερα στο 'ένα κομμάτι του εαυτού σου είναι το ίντερνετ΄. 

Δε μας πειράζει να τρώμε πια μόνοι, αρκεί να ανεβάσουμε τη φωτογραφία του φαγητού μας και να πάρουμε έναν αξιοσέβαστο αριθμό like. Λάντς και ντίνερζ με τον υπολογιστή απέναντι και χωρίς να τσακωνόμαστε ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό. Να ζούμε σε μια πόλη σαν σε ταινία. Παντού κομπάρσοι γύρω μας. Και οι πρωταγωνιστές μας στο φέηζμπουκ και στο σκάυπ.

Και όμως υπάρχουμε ακόμα

Ψάχνοντας κάτι για να βοηθήσω μια φίλη, ξαναβρέθηκα μπροστά στο μπλογκάκι μας... Καιρό έχουμε να γράψουμε κάτι είναι η αλήθεια, μας έφαγε το facebook. Πάνε οι παλιοί καβγάδες και τα ξεκατινιάσματα... Πρέπει να αναλάβουμε πάλι δράση με τον Άγγελο...